Ένα παραγνωρισμένο φαινόμενο που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο και φυσικά και γυναίκες κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τη λοχεία στην Ελλάδα
Οι δύο λέξεις «μαιευτική» και «βία» δημιουργούν φαινομενικά ένα οξύμωρο σχήμα, αφού η εγκυμοσύνη, ο τοκετός και η λοχεία μπορεί να ενέχουν αγωνία ή και πόνο αλλά δε συνδέονται νοητικά με μία ακραία συμπεριφορά, όπως είναι η βία.
Και όμως η μαιευτική βία εδράζεται στα σημεία που διασταυρώνεται η θεσμική βία και η βία κατά των γυναικών και συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της λοχείας, ενώ εμφανίζεται τόσο σε δημόσια νοσοκομεία, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, όπου πολλές γυναίκες συνδέουν την εγκυμοσύνη τους με πόνο, δυσφορία, ταπείνωση, κακή υγεία, ακόμη και θάνατο.
Η μαιευτική βία εκδηλώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όπως άρνηση ή λανθασμένη θεραπεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αδιαφορία της άποψης ή των αναγκών της γυναίκας, ελλιπής ή καθόλου ενημέρωση της γυναίκας για τις επιλογές της ή για αυτά που της συμβαίνουν ή της έχουν συμβεί (π.χ. περινεοτομή), επεμβατικές πρακτικές (π.χ. αναίτια επιλογή καισαρικής τομής), σωματική βία, περιττή χρήση φαρμακευτικής ή άλλης αγωγής. Στη μαιευτική βία συμπεριλαμβάνεται μεταξύ άλλων, η διάκριση των γυναικών με βάση τη φυλή τους, την εθνότητά τους ή το οικονομικό ή και κοινωνικό τους προφίλ, την υγεία, την ηλικία της.
Είναι γεγονός ότι η μαιευτική βία παραγνωρίζεται και δεν αναφέρεται όπως θα έπρεπε ως τύπος της βίας ενάντια στις γυναίκες. Ακριβώς για αυτό δε λαμβάνονται στρατηγικές πρόληψης ή εξάλειψης του φαινομένου. Την ίδια ώρα, στις επιπτώσεις της μαιευτικής βίας συγκαταλέγονται οι υποβαθμισμένες και απάνθρωπες συνθήκες τοκετού, επιπλοκές στην υγεία της γυναίκας, σοβαρές ψυχικές διαταραχές, τραύμα, ακόμη και θάνατος από παραμέληση και κακή εκτίμηση των αναγκών της γυναίκας.
Οι γυναίκες θα πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και φυσικά θα πρέπει να γνωρίζουν και να ενημερώνονται για τη μαιευτική βία προκειμένου να μιλούν για αυτήν, να αντιδρούν όταν αυτή τους συμβαίνει και την αναφέρουν όποτε αυτή συμβαίνει. Στο Φ/Θ ΠΡΑΞΙΣ αναγνωρίζεται η μαιευτική βία σε πολλά περιστατικά γυναικών με δυσλειτουργίες Π.Ε., που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του τοκετού και για τις οποίες δεν υπήρξε καμία απολύτως ενημέρωση στις ενδιαφερόμενες. Κακώσεις του περινέου -περινεοτομή, πολλαπλά ακατάλληλα χειρουργεία, παραγνώριση των συμπτωμάτων ακράτειας (κύστης και εντέρου) και πόνου (και σεξουαλικής δυσλειτουργίας) ως ενδείξεις κακώσεων, αποτελούν για τις Φωτεινή Λάγαρη και Μιμή Μαρσέλλου σχεδόν καθημερινή, θλιβερή πραγματικότητα, για την οποία ενημερώνουν συνεχώς, ενώ ταυτόχρονα αποκαθιστούν τα προβλήματα με φυσικοθεραπευτική προσέγγιση, μέσα από το πρόγραμμα Μ.Α.Μ.Α. και Pelvic Floor Act.
