Ισχίο

Οι παθήσεις του ισχίου αναφέρονται κυρίως στην τρίτη ηλικία με την εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου (οστεοαρθρίτιδα), όπου ο ασθενής όσο εξελίσσεται η νόσος πονά ολοένα και περισσότερο ενώ μειώνεται το εύρος της κίνησης της άρθρωσης και τα κατάγματα του ισχίου, τα οποία επίσης αφορούν κυρίως ηλικιωμένα άτομα, που είτε λόγω οστεοπόρωσης είτε εξαιτίας ελλιπούς δύναμης, ισορροπίας, όρασης ή και ακοής, πέφτουν πιο εύκολα και λιγότερο ομαλά. Ωστόσο, τα κατάγματα ισχίου μπορεί να αφορούν και μικρότερους ηλικιακά ασθενείς.

Στην οστεοαρθρίτιδα, όπως και στα κατάγματα ισχίου, ο φυσικοθεραπευτής καλείται να συνεργαστεί με τον ορθοπαιδικό και να παρέμβει συνήθως μετεγχειρητικά ώστε να επιταχύνει την περίοδο αποθεραπείας και να διευκολύνει τον ασθενή να ανακτήσει την κινητικότητά του και τη δύναμη που χρειάζεται ώστε να είναι λειτουργικός και κυρίως να μην κινδυνεύσει από κάποια νέα πτώση.

Η φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση χρειάζεται υπομονή και επιμονή, ενώ η καλή συνεργασία μεταξύ ασθενή και φυσικοθεραπευτή κρίνεται απαραίτητη, αφού η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος αποδεικνύεται όχι μόνο ευεργετική αλλά και σωτήρια για τον πάσχοντα, δεδομένου ότι ένας στους δύο ασθενείς με κάταγμα στο ισχίο δεν επανέρχεται ποτέ πλήρως στην προ του ατυχήματος κατάσταση, ενώ οι επιπλοκές από το κάταγμα, μπορεί να αποβούν μοιραίες για τη ζωή του.

Γόνατο

Ρήξη μηνίσκου, ρήξη πρόσθιου χιαστού και οστεοαρθρίτιδα γονάτου αποτελούν τις πιο συνηθισμένες παθήσεις που απασχολούν γυμνασμένα νεαρά άτομα έως και ανθρώπους στην τρίτη ηλικία. Στην περίπτωση της ρήξης μηνίσκου, η οποία επιβεβαιώνεται με μαγνητική τομογραφία, ο γιατρός επεμβαίνει αρθροσκοπικά για να διασώσει έστω και ένα μέρος του μηνίσκου - κάτι που δε συμβαίνει πάντα στην περίπτωση εκφύλισης του γόνατος - ενώ στην ανάρρωση του ασθενή κρίνεται απαραίτητη η φυσικοθεραπεία.

Στην ρήξη πρόσθιου ή και οπίσθιου χιαστού συνδέσμου γίνεται αρθροσκοπική ανακατασκευή του χιαστού και αποκαθίσταται η ρήξη, ενώ εάν ο ασθενής δεν εμφανίζει έντονα συμπτώματα, με πόνο και ελάττωση της κίνησης, τότε συστήνεται η συντηρητική αγωγή. Σε κάθε περίπτωση η φυσικοθεραπεία βοηθά καθώς και η ενδυνάμωση των μυών που συγκρατούν την άρθρωση. Στην περίπτωση της οστεοαρθρίτιδας γονάτου, που συμβαίνει κυρίως σε άτομα της τρίτης ηλικίας, ο φυσικοθεραπευτής επεμβαίνει μετεγχειρητικά για να επιταχύνει την ανάρρωση και να δυναμώσει το πόδι.

Στην «Φυσικοθεραπευτική ΠΡΑΞΙΣ» συνεργαζόμαστε με τον θεράποντα γιατρό και επεμβαίνουμε με όλες τις ενδεδειγμένες μεθόδους ενώ με την ολοκλήρωση της φυσικοθεραπείας σχεδιάζουμε ένα πρόγραμμα ασκήσεων που θα πρέπει να ακολουθεί ο ασθενής και αναλαμβάνουμε την επίβλεψή του και την επίτευξη του στόχου του, της ενδυνάμωσης και της ανάκτησης της κινητικότητάς του.

Ποδοκνημική

Οι παθήσεις της ποδοκνημικής είναι πολλές και αφορούν στο πέλμα, τον αστράγαλο και τα δάχτυλα, με πιο γνωστή ανάμεσά τους την πλατυποδία παιδιών και ενηλίκων, τα διαστρέμματα, τη ρήξη του Αχίλλειου τένοντα, το κάταγμα κόπωσης.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων τραυματισμών της ποδοκνημικής ο γιατρός συνιστά φυσικοθεραπεία, δεδομένου ότι η χειρουργική επέμβαση αποτελεί έσχατη λύση σε κάποια από αυτά τα περιστατικά και όχι σε όλα. Οι κακώσεις της ποδοκνημικής εμφανίζονται τόσο κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων σε γυμνασμένα άτομα όσο και στην καθημερινή ζωή από αγύμναστους ανθρώπους, με άμεση επίπτωση και στις δύο περιπτώσεις το πρήξιμο της άρθρωσης, τη φλεγμονή, τον πόνο και την αδυναμία επιβάρυνσης της περιοχής.

Η αποκατάσταση των διαστρεμμάτων αποτελεί των πρώτη φάση επίλυσης του προβλήματος με τη δεύτερη να είναι η επανεκπαίδευση του ποδιού ώστε να κινείται και να ισορροπεί χωρίς το φόβο τραυματισμών, που ακόμη και στις πιο «αθώες» των περιπτώσεων μπορεί να δημιουργήσουν εγκατεστημένο πρόβλημα με χρόνιο πόνο. Στη «Φυσικοθεραπευτική ΠΡΑΞΙΣ» αποκαθιστούμε το διάστρεμμα επιτυγχάνοντας και τις τρεις φάσεις αποκατάστασης –επούλωσης του προβλήματος: την ενδυνάμωση όλων των μυών που αναφέρονται στην ποδοκνημική, τη διάταση των μυών και την επαναφορά τη ισορροπίας.

Θέλω να μάθω περισσότερα!